Het venijn van Eddie Vedder, de power van Kurt Cobain en het timbre van, eh, Neil Diamond. Als je stem gekenmerkt wordt door die eigenschappen moet je een potje kunnen breken. Jean Pierre Schrijver kan dat zeker. Dat doet hij doorgaans in Fools Fatal, want die band is vooral zijn geesteskind. Al is hij in goed gezelschap. Veteraan-drummer Toni Peroni kan zijn onfeilbare gevoel voor groove in deze band heel goed kwijt, terwijl bassist Jeff Bickes en gitarist Stefan Korda ieder het hunne aan het groepsgeluid bijdragen. Dat geluid bevindt zich ergens in het brede spectrum tussen klassieke hardrock en datgene wat zich na de grunge aan harde gitaarmuziek heeft aangediend. Maar de band laat zich daar niet door beperken. Op het debuut Glue, dat begin van't jaar uitkomt, staan ook steel- en slidegitaar (door niemand minder dan René van Barneveld), toetsen en zelfs een sitarpartij - om van te watertanden.
Eddie Vedder's venom, Kurt Cobain's power and, well, Neil Diamond's timbre. With a voice like that, you can get places. Jean Pierre Schrijver can indeed. Usually with Fools Fatal. With Veteran drummer Toni Peroni, a deep groove is created, to which bass player Jeff Bickes and guitarist Stefan Korda each add their thing. The sound is somewhere in the broad spectre ranging from classical hardrock to all loud guitar music after the grunge. But it goes further. The debut Glue, coming out early 2002, also contains steel and slide guitars (played by Urban Dance Squad's René van Barneveld), keyboards and even sitar - a sound which makes you want more and more.
