“Het is gelukt. Eindelijk weer ‘ns wat opgenomen!” zegt New Cool Collective tevreden. Sinds de oprichting in 1994 loopt het collectief als een trein. Een groovy sneltrein die van London Jazz Café naar Istanboel sjeeste, rondje Texel maakte, jaarlijks langs North Sea Jazz ging en daarna naar Boedapest, Letland, Estland, Wenen, Oeganda, Luxemburg, Rusland en nog vele andere bestemmingen. Tussendoor won New Cool Collective de Edison Jazz Award (2000) en stopte de band bij talloze haltes voor optredens en televisie optredens als Barend en van Dorp, de Tros TV show, Raymann is Laat en Paradiso Live. In 2002 stapten ze in een helikopter voor een tour langs de bevrijdingsfestivals in Groningen, Zwolle, Haarlem en Den Bosch.
Daarnaast waren er natuurlijk de maandelijkse New Cool-avonden waar de band, vaak met gasten, een swingend feestje aanrichtte. Afgelopen jaar was drummer Tony Allen één van de gasten en die samenwerking duurde voort: New Cool Collective met Tony Allen en kora-speler Ali Boulo Santo deden afgelopen december een Afrobeat-tour in het clubcircuit.
Dus New Cool Collective is wat je noemt een working band. Acht zeer productieve muzikanten die allen ook nog eens individuele uitstapjes maken naar andere projecten. En dan is Trippin’ hun gezamenlijke vakantie. Met z’n achten brachten ze een week in een boerderij in de polder door en deden waar ze zin in hadden. De band vertelt over hun ‘rustweek’ in de polder:
“Perry ontstond spontaan om een uur of zeven uur ’s ochtends. Sommige nummers ontstaan uit een Jam en andere nummers beginnen met een idee, een loopje of een ritme dat één van ons inzet, zoals Bambolé of Ms. Wilson. Ms. Wilson is begonnen als een baslijntje en een beat. De titel ontstond tijdens onze reis naar Oeganda waar we een workshop gaven op een muziekschool. Ms Wilson was een Britse muzieklerares uit een koloniaal tijdperk. Ze leerde Beatles-liedjes aan de Oegandeze kinderen. Wij begonnen mee te spelen en toen riep Ms Wilson: “no drumming, please.” Het nummer werd dus onze ritmische wraak op Ms Wilson.
Propeller borrelde op als een smakelijke terugblik op onze Easy Tune & Soul Tune-dagen. Black Label maakten we omdat we materiaal nodig hadden voor de optredens die we met Tony Allen gingen doen. Son of ChaCha begon als een lekkere lome middagdiscussie en Conga Yeye is een Cubaanse carnaval ritme waar we ons dan aan het eind van de dag mee uitleven.”
Zo verliep New Cool Collective’s welverdiende vakantie; luieren op vruchtbare Jazz grond, genietend van Latin-Caribbean soulfood en een ontspannen Afrobeat met af en toe een potje Easy Tune. Volledig hersteld klopten ze aan bij het onafhankelijke label Dox Records met Trippin’ en vijf bonus tracks featuring Tony Allen onder hun arm. ‘Klinkt goed. Niets meer aan doen, aldus Dox Records, zo’n trip kan iedereen gebruiken.’
Met het nieuwe repertoire en goede oude gewoontes (waaronder de Big Band, het 19-koppige muzikale verlengstuk) is New Cool Collective al weer aan de slag gegaan. In februari was de wereldwijde release van de 12’’ versie van Perry via het Britse Freestyle label. Deze zomer spelen ze op popfestivals Roskilde, Lowlands en het Hongaarse Sgizet Festival. In het najaar, maken ze een tour langs de Nederlandse clubs. Zo slaat New Cool Collective weer moeiteloos bruggen tussen jazz en pop en tussen binnen- en buitenland. En af en toe keren ze terug naar die boerderij in de polder voor wat muzikale ‘rust’ en een vervolg-Trippin’.
