De groeten uit Grolloo hoor!
Het is hier lekker rustig en het avondzonnetje schijnt lustig.
Ik schrijf een kaart, terwijl ik heerlijk op een boomstronk zit.
Voor me een landweg, waarlangs enkele bonkige boerderijen.
Een eenzame boer loopt sjokkend naar de horizon.
Op het land een ploegende figuur.
De zwoele wind voert klankflarden langs mijn oor.
Ik neem de verrekijker ter hand en tuur naar de akker.
Cuby zingt. De vogels houden de adem in en de zon zakt mediterend naar de andere landstreken, waar Cuby's songs over gaan.
Herman zit nors zwijgend voor zijn boerderij naar het vredige tafereel te staren.
Hij trekt aan zijn knoestige pijp en voelt zich één met zijn land.
Hans laat zijn hooivork rusten en Willy jaagt de kippen in het avondhok, zodat de stilte tastbaar wordt.
Cuby's gezang wordt duidelijker hoorbaar. Het lijkt wel of de wind ongemerkt gedraaid is om de weemoedige klanken in de richting van de boerderij te sturen.
Eelco staat op, spuugt een krachtige straal tabakssap op het erf en haalt de gitaar van de deel.
Een wonderlijke mooie muziek bloeit op.
Cuby laat het werk op de akker rusten, de lange werkdag zit er weer op. Hij zingt.
Ergens in de van geuren bezwangerde avondlucht ontmoeten Eelco's gitaar en zijn stem elkaar.
Ook de Blizzards hebben hun instrumenten voor de dag gehaald.
Naarmate Cuby dichter bij huis komt, wordt de muziek duidelijker en voller.
Meisjes houden de pas in, huisvrouwen laten de was in de tobbe rusten,
de waard zet de deur van zijn herberg op een kier en de koster vergeet de klok te luiden.
Het is hier heerlijk.

Willem de Ridder

De hoes van het album "Groeten uit Grolloo" en de bovenstaande impressieop de achterkant van deze hoes laten de eigen stijl zien van de muziek van C+B uit de zestiger jaren.
Een op de "zwarte blues" geënte muziek, gecreëerd door een band, die hun Drentse afkomst niet verloochent.

De NCRV zond in in 1997 een serie documentaires over popmuziek in de zestiger jaren: Classic Albums. Eén aflevering ging in zijn geheel over C+B: "The making of Groeten uit Grolloo" uit.

Op deze legendarisch geworden LP Groeten Uit Grollo (1967) uit, zijn toetsenist Herman Brood en drummer Hans Waterman voor het eerst te horen. Deze opvolger van "Desolation" werd opnieuw geproduceerd door Tony Vos van Phonogram. Cees Wessels van Phonogram bedacht de titel van de lp "Groeten uit Grollo". De hoes toont duidelijk de geest van het hippietijdperk, ondanks het feit dat Harry Muskee daar niks van moest hebben. "Te nuchter voor". Het mooiste nummer van de lp is ongetwijfeld "Somebody will know someday". Een liefdesballad, gecomponeerd door Harry Muskee en Eelco Gelling. Een duo vergelijkbaar met Lennon/McCartney en Jagger/Richards. Mensen die elkaar op een unieke manier aanvoelen en aanvullen. In "Somebody will know someday" zingt Muskee het verdriet om het verlies van zijn eerste grote liefde, een thema in meerdere nummers, van zich af. Met een prachtige solo van Eelco Gelling op akoestische gitaar. Een absolute klassieker.
Samen met Herman Brood schreef Muskee "Another day, another road", een stevig rockend nummer dat in 1967 de 20ste plaats haalde in de Nederlandse Top 40. C+B eerde op "Groeten uit Grollo oude bluesmasters als Eddie Boyd, Big Joe Williams en John Lee Hooker, grote voorbeelden voor Harry. In het nummer "So many roads" bezingt Muskee, met een simpele pianobegeleiding, hoe goed het is om ‘thuis’ te zijn. Een veelvoorkomende onderwerp in z’n werk. Hoe groot z’n actieradius ook is, steeds keert hij terug naar Drenthe.