“Feed the monkey staat voor een noodzaak, voor iets dat je moet doen, ongeacht de omstandigheden. In ons geval was dat het uitbrengen van een tweede album, ondanks de terugslag die we als band kregen nadat ons vorige label ophield te bestaan,” aldus drummer Baz Mattie van Mimezine. Inmiddels heeft het trio uit Amsterdam onderdak gevonden bij het nieuwe Nederlandse label The Electric Co. Nu, drie jaar na het verschijnen van het met lovende recensies bekroonde debuut Indeep, is dat o zo noodzakelijke tweede album dan toch een feit. Minder op samples gericht en daardoor steviger, rauwer en puntiger dan het debuut, is Feed The Monkey het eclectische product van drie eigenzinnige, creatieve en muzikale duizendpoten: vocaliste Vera van der Poel (ex-Beeswamp), drummer Baz Mattie (ex-Junkie XL & Shine) en bassist Marc Baronner (ex-Toy Factory & Shine).



In hun eigen Kamera Silenta studio werkte Mimezine ruim een half jaar aan het schrijven, opnemen en bijschaven van nieuwe nummers en het resultaat is verbluffend. De songs op Feed The Monkey zijn haast filmisch te noemen, met stuwende beats, opvallende geluidsstructuren en catchy zanglijnen. Tegelijkertijd is Mimezine uiterst toegankelijk, opzwepend en opwindend. Luister maar naar het groovende ‘Can’t Get Enough’, de nieuwe, bijna bigband-achtig te noemen versie van ‘Body Language’ of de ultieme floorfiller ‘Electric Frontier’. Mimezine staat garant voor dansbare, innovatieve popmuziek. Zelf noemen ze het ambachtelijke elektronische popmuziek met een scherpe rand. Mimezine laat zich graag beïnvloeden door velerlei stijlen, van ragga tot triphop en van electro tot 80’s pop. Door het gebruik van oude analoge synthesizers en drumcomputers en de uitgekiende productie en eindmix van Baz leveren deze uiteenlopende stijlen toch een echte Mimezine-sound op. Daarnaast geven de blazers van de Amsterdamse Klezmer band, Zober’s ‘synth wizard’ Gertjan van der Weerd, toetsenist Reyn Ouwehand en Mimezine’s vaste live-gitarist Andreas Suntrop het sterke songmateriaal op Feed The Monkey nog eens een extra boost.



Hoewel een echte drie-eenheid, is vocaliste Vera een gezichtsbepalende factor binnen Mimezine, zowel op het podium als op de plaat. Met haar sensuele, intense, bijna bezwerende zang geeft zij warmte aan de elektronica. Opvallend is haar veelzijdigheid en brede bereik; ze klinkt als een echte femme fatale in het hypnotiserende ‘Guess You Up’ en het stuwende ‘Razorblade’, zwoel en vol overgave in ‘Let Me Have It All’, beschouwend en dromerig in het transatlantische ‘Travelling’ en subtiel en lieflijk in afsluiter ‘Cocoon’. Alle teksten van Mimezine komen uit haar pen, en die is soms aardig giftig, maar ook vol passie en humor. Haar observaties en obsessies, veelal over relaties, frustraties en de zoektocht naar geluk, laten veel ruimte aan een eigen interpretatie van de luisteraar, zonder aan zeggingskracht in te boeten. Vera: “Ik vind het belangrijk dat mijn teksten tot de verbeelding spreken. Ze ontstaan heel verschillend. Soms raak ik geïnspireerd door iets dat ik heb gehoord of gelezen en schrijf daar een verhaal over. Soms druk ik gewoon de recordknop in en begin te freestylen, te improviseren, waardoor vanzelf tekst, melodie en ritme ontstaan.”



Bij Mimezine ontstaan de songs in het hoofd van elk willekeurig bandlid; alle individuele ideeën en schetsen worden pas in de studio uitgewerkt en afgemaakt. De ene keer neemt Vera thuis op basis van akkoorden, melodie en tekst een nummer op, waarna Baz en Marc er vervolgens elektronica aan toevoegen en het nummer verbouwen tot een echt Mimezine-track. De andere keer komt Baz of Marc met een beat, groove of sfeer, waarop Vera dan een melodie en tekst maakt en de vorm aanpast. Een nummer rouleert net zo lang tussen de drie bandleden totdat iedereen 100% tevreden is, aldus Baz: “Onze sound is echt een optelsom van ons drieën, dat gaat automatisch. Het is een logisch creatief proces.”



Mimezine, genoemd naar een hallucinerend drugsdrankje uit de cyberpunk miniserie Wild Palms, werd in 1996 opgericht door Baz Mattie en Marc Baronner. Tijdens het remixen van enkele songs van Shine, de band waar ze beiden destijds deel van uitmaakten, ontdekten ze een gezamenlijke voorliefde voor sampling en computers. Nadat ze in Vera van der Poel de perfecte vocaliste hadden gevonden, bracht Mimezine vervolgens een aantal singles uit. In 2001 verscheen Indeep, het door Tom Holkenborg (JXL) medegeproduceerde debuut: een innovatieve mix van dance en pop die een breed publiek bleek aan te spreken. De plaat werd goed ontvangen en de band speelde al snel op gerenommeerde festivals als Lowlands en Parkpop. In 2002 kreeg Mimezine een Essent Award en datzelfde jaar speelden ze met Junkie XL, Groove Armada en Kosheen. Na een relatief rustige periode van bijna twee jaar tekende Mimezine in 2004 bij The Electric Co.



Met Feed The Monkey levert Mimezine een album af die de honger naar innovatieve popliedjes en aanstekelijke beats weet te stillen en die alle verwachtingen rondom de band volledig inlost.