Lucretia vroeg het haast terloops, tijdens een taxirit terug naar huis.
Lucretia en – toen nog Tröckener Kecks-zanger - Rick de Leeuw hadden samen voor het muziekprogramma De Muziekcentrale een fraaie versie van ‘Meester Prikkebeen' van Boudewijn de Groot gezongen. Lucretia vertelde dat ze plannen had voor een eigen theatershow en niet alleen maar covers wilde zingen, ze was op zoek naar eigen repertoire. Een week belde Rick haar verheugd op, samen met toetsenist Rob van Zandvoort en gitarist Phil Tilli had hij ‘Samen zijn we één' voor haar geschreven. Dit lied bleek het startsein voor een vruchtbare samenwerking. ‘Het grote avontuur', ‘Eén kans', ‘Ik zie het toch', in hoog tempo volgden de songs elkaar op. De SatisFactory-studio in Amsterdam, waar tijdens vele inspirerende sessies de nummers werden geschreven en opgenomen, bruiste van creativiteit. Vlaams basvirtuoos Vincent Pierins werd gevraagd de basgitaar te spelen, wonderdrummer Bruno Meeus sloot zich aan bij het project, stilaan begon het geheel vorm te krijgen. In de persoon van Attie Bauw werd de perfecte man gevonden om de cd te mixen en het enthousiasme van platenmaatschappij [PIAS] en muziekuitgeverij Strictly Confidential was vervolgens snel gewekt. ‘Alles wat telt' is het resultaat van twee jaar plezier, van twee jaar geduld, van twee jaar overtuiging. ‘Alles wat telt' – als idee geboren tijdens een taxirit – is een cd waar iedereen die er aan heeft meegewerkt trots op mag zijn. En dat is wat uiteindelijk telt.
