Liner Notes CD "Blue Evergreen" van de Handsome Harry Company
Muziek kan als een tijdmachine zijn. Het ene moment bevindt de luisteraar zich nog volop in de geavanceerde hectiek van de 21ste eeuw, temidden van computers met modemtonen, audiosamples gedownload van het internet, mobiele telefoons met ringtones en een horloge dat op het beeldschermpje een liveconcert toont van een idool - rechtstreeks per satelliet ontvangen.
Het volgende ogenblik waant de muziekliefhebber zich plotseling, via de droge klank van een saxofoon, in het welhaast filmische decor van een verlaten fabriekswijk in Chicago, eind jaren '30 begin jaren '40 van de vorige eeuw.
De muziek stimuleert de fantasie - het is alsof zich een documentaire over de opkomst van het bigband-tijdperk ontvouwt: daarin gaat een eenzame gestalte over straat. Het regent, het plenst, het is rond middernacht en aardedonker tussen de fabrieksmuren. Slechts een lantaarn verlicht flets het glimmende trottoir waarover de man met gleufhoed gaat, diep weggedoken in zijn regenjas met hoog opgestoken kraag. De wandelaar is op weg naar de plaatselijke nachtclub, waar het warm is en droog. Wanneer hij, ergens in een achterafsteegje, aanklopt, door een heimelijk kijkgaatje wordt geobserveerd, en de club wordt binnengelaten, golft de swing via de geopende deur kort de duisternis in. Binnen, in een broeierige, rokerige atmosfeer, speelt een big band van overwegend zwarte musici en wordt er uitbundig gedanst op de 'jitterbug', een voorloper van de jive, de wat sentimentelere swing and sweet, de jump 'n jive en de bebop.
Het zijn de hoogtijdagen van de maffia, de gokpaleizen met hun blackjackcroupiers en roulettetafels. Verleden tijd is evenwel 'de drooglegging' (1919-1933), een periode in de Amerikaanse geschiedenis waarin de productie en consumptie van alcohol verboden waren en de illegaal geïmporteerde drank desondanks rijkelijk vloeide. Het is nu ook de tijd van de rhythm and blues, ook wel de zwarte rock&roll genoemd. En: de soms razendsnelle, opzwepende Boogie Woogie, een in de jaren twintig ontstane pianoblues met zijn kenmerkende 'riffs', korte zich herhalende motiefjes.
"Nog slechts weinigen kennen muziek uit die tijd", zegt Lucas Asselbergs, pianist, componist-tekstdichter en medeoprichter (in 1990) van The Handsome Harry Company, een opvallende Nederlandse zevenmansband die, ook in theatrale zin, een eigentijdse interpretatie is van de jump and jive-orkesten uit de jaren veertig. Hun absoluut wervelende shows zijn puur muziektheater. "Echt", constateert Lucas Asselbergs, "er zijn in die decennia toen zóveel muzikale juweeltjes geschreven. Maar helaas is veel daarvan in de vergetelheid geraakt. Wie kent bijvoorbeeld nog de muziek van de legendarische orkestleider Lucky Millinder and The Blue Rhythm Band, uit de jaren veertig? Vrijwel niemand."
En wie luistert nog wel eens naar de songs van de zingende multi-instrumentalist gitarist Slim Gaillard met bassist-vocalist Slam Stewart? Slechts een enkeling, weet Asselbergs. "Samen vormden zij, eind jaren dertig begin jaren veertig, het duo 'Slim and Slam' en hadden zij een wereldhit met de song 'Flat Foot Floogie'. Hun muziek, hoe vrolijk ook, klinkt vrijwel nooit meer via de radio, laat staan dat hun nog albums te koop zijn in de winkel. En wie heeft ooit gehoord van de even getalenteerde als excentrieke Amerikaanse pianist-vocalist Harry 'The Hipster' Gibson? Nee, opnieuw niemand. Wij proberen met onze muziek de sfeer van toen levend te houden. Waarom? Omdat onze hunkering naar de muziek uit die jaren groot is. En er nog steeds een enorme energie vanuit gaat. Veel van toen zit in onze muziek."
Waarmee The Handsome Harry Company in wezen een 'tijdmachine' is, die muziek van toen naar nu haalt. "Wij zijn als groep altijd al gefascineerd geweest door de kracht die deze muziek nog immer heeft, ondanks dat weinigen haar kennen. Het repertoire van toen blíjft ons inspireren. Daarom halen we het naar het heden", vervolgt Lucas Asselbergs. Het muzikale oeuvre dat, samen met dit allernieuwste album 'Blue Evergreen', zes cd's omvat, is in zekere zin een moderne reconstructie van dat wat verloren is gegaan. "We zien tijdens onze concerten keer op keer aan de reacties van het publiek wat muziek van 60, 70 jaar geleden nog altijd met mensen doet. Dat is echt ongelooflijk! Veel mensen worden er ogenblikkelijk door gegrepen. Of het nu up tempo-stukken zijn of ballads, die ook op 'Blue Evergreen' te vinden zijn. Gevolg? Ze beginnen te dansen. Jazz was toen de dansmuziek, zoals rap, house en trends die nu zijn. Het was razend populair. Massa's mensen dansten er op."
Toch is The Handsome Harry Company beslist geen coverband, die zonder schroom de muziek van toen klakkeloos kopieert en er zijn eigen (intrigerende…) naam op plakt. Nee, het overgrote deel van het repertoire omvat eigen composities, veelal van de hand van muzikaal leider Lucas Asselbergs. Zo ook op dit nieuwe, opmerkelijke Munich Records-album 'Blue Evergreen' - "Bij het schrijven van nieuw materiaal kijk ik voortdurend naar het verleden en maak dankbaar gebruik van elementen en sferen uit de muziek die de tijd hebben overleefd. Ik laat me als het ware voortdurend verplaatsen per tijdmachine; droom zelfs muziek van toen. Ook werk van Duke Ellington, Ray Charles, Louis Jordan en Cannonball Adderley inspireert enorm."
Lucas Asselbergs streeft als componist naar wat hij noemt "volle muziek", repertoire waarin instrumentaal en vocaal veel gebeurt. Songs met bijzondere of gedurfde instrument- en stijlcombinaties, zoals swing, mambo, hard bop, latin en ook funk. "De lat ligt hoog…," zegt hij serieus. Niet verwonderlijk: The Handsome Harry Company begon ooit als een muziektheateract, en kiest nog altijd die lijn. Bovendien telt 'de Company' totaal zeven musici, met elk hun muzikale ruimte: leadzanger-entertainer en standup comedian Peer de Graaf, saxofonist Wout Wantenaar, trompettist Rob van der Wouw, gitarist Guido Eymann, contrabassist Taeke Stol, drummer Joost Kroon en Lucas Asselbergs, pianist-accordeonist-hammondorganist. "Ik probeer altijd óp de musici in de band te schrijven, wetend wat ze kunnen, wat hun mogelijkheden zijn."
Eén ding met name blijft intrigeren in het verhaal van The Handsome Harry Company: who on earth is 'Handsome Harry'? Lucas Asselbergs lacht; het is de meest gestelde vraag aan de band zegt hij. "Niemand van ons. 'Handsome Harry' is in feite de al eerder genoemde Harry 'the Hipster' Gibson, de mooie blonde en volstrekt eigenzinnige jump and jive-artiest uit de jaren veertig. Harry Gibson, pianist-zanger-entertainer, had een betrekkelijk korte periode succes met kolderieke songs en absurdistische teksten als 'Who Put the Benzedrine in Mrs. Murphy's Ovaltine', 'Handsome Harry the Hipster, en 'Stop That Dancin' Up There', totdat hij en zijn carrière allengs ten onder gingen aan excessief druggebruik. Niet zozeer het uiterlijk van Harry Gibson stond model van onze band, als wel zijn muziek, waarin vaart, humor en muzikaal vakmanschap zitten. Dat alles sprak ons aan. En natuurlijk zijn naam."
René Steenhorst
Jazzjournalist Dagblad De Telegraaf
Over de nieuwe CD "Blue Evergreen" uit muziektijdschrift FRET. (november 2003 , FK)
Dat voor sommigen jazz een nog enigzins duf en suffig karakter heeft, daar
trekken de heren van de Handsome Harry Company zich in het geheel niets van
aan. En terecht want Blue Evergreen is een uiterst dansbaar, hip en
eigentijds album geworden. En dan te bedenken dat de muziek van de HHC wel
degelijk stevig verankerd is in de 30- en 40-er jaren van de vorige eeuw.
Blue Evergreen is een warm en emotioneel teruggrijpen naar dit tijdperk, met
een lepe knipoog naar de jachtige tijden van het heden. Is de live-reputatie
van de HHC met name gebaseerd op hun energieke en theatrale optredens, in de
studio en op schijf wordt men louter afgerekend op de muzikale activiteiten:
de aangename en uiterst ontspannen van jazz, soul, samba en blues door
louter topmuzikanten doet de balans wel erg naar het positieve uitzwaaien.
Hollands Glorie met internationale allure!
© Drummerszone.com 2002-2024 Drummerszone.com is a Musicpublishers.nl website.
Oops, you're not logged in!
The more you like
the more you get!
