De basis van de tien nummers voor het tweede album van Raskolnikov, The Jezebel Shanty wordt in twee dagen live opgenomen, gedurende sluitingstijd in het Rotterdamse Nighttown Café. De opnamen worden vervolgens bewerkt en van overdubs en zang voorzien in de thuisstudio van toetsenist en producer Chris Grem. Dit resulteert in een album vol ingetogen jazz, melancholieke soul, klagende shanties en barokke thema’s. Een geluid wat zich laat samenvatten als grotestads blues; als een imaginaire reis door een stad bij nacht; vol verlopen types, foute bars, onbereikbare liefdes en de loerende kater die zich tegen de ochtend opdringt. Op intense en breekbare wijze doet Raskolnikov hier verslag van op The Jezebel Shanty.
There are numerous reasons why Raskolnikov stand out from the crowd. They use a double bass, not an electric one; the drums are reserved and often brushed; the semi-acoustic guitar ornaments the rhythm patterns of the piano, rather than vice versa. On their new album Raskolnikov aims for sophisticated songcraft and introspective mood. Drums are played softly, ivories tinkle with upper-crust reserve, strings and guitars swirl in a languid mist. It's essentially jazzy but threaded with pretty much anything else that'll fit. Tracks worth a mention include "Burnt Out Moon", a brooding inner city nightscape concrete underpasses, dank doorways and overturned dustbins partially obscured by sodium shadows, and "Wintertown", which just makes you want to lie back in a dark-secluded spot in a bar, smoke a cigarette and reminisce over lost loves. It seriously is that sort of album; pondering, thought provoking, dream awakening, breathtaking.
