Op deze CD "Muskee Gang"staan de tracks van de LP's The Legend en Rimschots in the Dark.
Het plan was om in 1982 in Studio Spitsbergen in Oost-Groningen de lp "The Legend" op te nemen. Maar er kwam een kink in de kabel. Problemen in de muziek draaien bijna altijd om geld, vrouwen of drank. Hier was het geld de spelbreker. De Muskee Gang had nog weinig krediet. Het lukte dus niet een voorschot te krijgen. Herman Deinum, zeer principieel in dat soort zaken, bedankte voor de eer. Daarop speelde Marcel Schimscheimer bas bij de opnamen. Deinum bleef overigens wel lid van de groep.
Voor het album werden uitsluitend nieuwe nummers gebruikt. Twee teksten, "The Zoo" en "For real" zijn van Jules Deelder, de nachtburgemeester van Rotterdam. Harry ontmoette Jules na diens optreden in Assen. Bij een goede borrel werd de afspraak gemaakt, dat Deelder een paar teksten zou leveren. "The Zoo" ademt een heel positieve sfeer. Wel een beetje wrang, maar toch optimistisch. Hoe beroerd het ook met je gaat, je kunt beter naar de dierentuin dan aan het gas gaan. Dat de band met Eelco Gelling nog niet definitief verbroken was, blijkt uit het nummer "Lavorara stanca". De titel ontleende Harry aan het werk van de Italiaanse dichter César Pavese. Het betekent ‘te moe om te werken’. Muskee bedoelde het als een aansporing voor Gelling om uit zijn inertie te ontwaken en zijn gitaar weer ter hand te nemen. Twee nummers op de lp hebben de verhouding tussen stad en platteland als thema. "Geronimo weeps" gaat over de beroemde Apache-hoofdman Geronimo, die in 1909 overleed. Een man, die opkwam voor de rechten van een klein volk met een heel bescheiden grondgebied. Maar de blanke kolonisten wilden alles en verdreven ook Geronimo en zijn volk. Hij werd verraden en gevangen gezet. Zijn geliefde grond moest hij verlaten. In "City soldier" bezingt Harry Muskee, vanuit de optiek van de plattelander, de grote stad. De verlokkingen en de gevaren. Filmer Willem van der Linde, die zelf vanuit het Overijsselse dorp IJhorst via Londen naar Amsterdam was getrokken, gebruikte het nummer in zijn film "De Legende".
Bij het opnemen van de lp "Rimshots in the dark" kwam het tot een definitieve breuk tussen Muskee en Gelling. Producer Jan Willem Ludolph weigerde langer samen te werken met Gelling. Aanleiding was diens druggebruik tijdens de opnamen. Hoezeer het Harry Muskee ook aan het hart ging, hij moest kiezen. Het werd het einde van de jarenlange samenwerking met Eelco Gelling. Hij heeft het als een amputatie ervaren. De wond heelt, maar het gemis blijft.
Nieuwkomer was Erwin Java. Een jongen die Harry al van kindsbeen kende. Erwin Java speelde in Wild Romance, de begeleidingsband van Herman Brood en White Honey van zangeres Hanneke Kappen. Ook had hij enige tijd een eigen band, waarmee hij in 1984 tijdens het Emmer Blues Festival het podium deelde met de Muskee Gang. Met Eelco Gelling vertrok ook Melle Jan Kleisma. Hun partijen werden van de opnamebanden gewist, behalve op "Too blind to see" en "I’ve always been lonely". Toevallig?
"I’ve always been lonely" kende Harry in de uitvoering van B.B.King van de lp "Live at Newport; The American Folk Blues Festival" Moraal van het nummer: je moet het uiteindelijk zelf doen.
"Instinct" schreef Harry nog samen met Eelco Gelling. Het gaat over een bang voorgevoel. Het vermoeden dat er iets mis gaat. Blues van een gevoelsmens. Vandaar de titel van de lp, "Rimshots in the dark", een roffel op de rand van de snaredrum. En dat in het donker! Aankondiging van onheil.
THE LEGEND TRACK 1-8
HARRY MUSKEE: VOCALS, HARMONICA
PAULSMEENK: GUITARS,VOCALS (ex Sweet d'Buster)
HANS LAFAILLE: DRUMS
HERMAN DEINUM: Bass
PETER KUYT: TRUMPET,FLUEGELHORN,VOCALS (ex Massada)
RUUD VAN DIJK: TENORSAX,BARITONSAX (ex Blues Dimension)
